Edukacja teatralna w szkole podstawowej

 Kilka uwag wstępu…

Wśród wielu dziedzin kultury sztuka teatralna jest tą, z którą każdy człowiek  spotyka się w ciągu swego życia w mniejszym lub większym zakresie. Przyjmując, że faktycznie świat jest teatrem,
bez wątpienia wszyscy odgrywamy różnorodne role, nawet kilka naraz. Każda z nich jest niezwykle absorbująca i trwa określony czas, a kilka z całą pewnością wiąże się z edukacją. Trzeba też pamiętać,
że w tym tłumie są tacy, którzy w dalszej perspektywie teatrem zajmują się profesjonalnie,
dla których stanowi on źródło utrzymania oraz absolutną pasję.

Idąc za tym tropem szkoła jest miejscem, w którym młodzi ludzie nie tylko zdobywają wiedzę
i nabywają konkretne umiejętności, ale także dorastają, doświadczając „szerokiego spektrum możliwości”, także poprzez aktywne i systematyczne uczestnictwo w wybranych zajęciach dodatkowych.
Ci, którzy interesują się teatrem wraz z nauczycielem (opiekunem /instruktorem) współtworzą amatorski, ale jednak teatr szkolny, by w drodze całej gamy ćwiczeń w efekcie zbudować wspólne, niezależne dzieło.

Tak też jest u nas – w Szkole Podstawowej nr 12 w Łodzi. Spośród wielu propozycji zajęć pozalekcyjnych ogromną popularnością cieszy się właśnie koło teatralne. To tutaj wielu uczniów dowiaduje się czym jest tego typu sztuka i w dodatku chce ją tworzyć! Każdy, uczestnicząc w zajęciach, ma okazję poczuć magię teatru - magię, która rozwija wyobraźnię, wyzwala emocje, uczy odpowiedzialności i pracy zespołowej oraz prowokuje krytykę. Bywa, że ktoś dzięki niej przełamuje swoją nieśmiałość czy odkrywa własną kreatywność, ale raczej nikt się nie nudzi, gdyż… bez wątpienia zajęcia te stanowią bardzo atrakcyjną formę spędzania czasu wolnego.

Prowadząc koło teatralne w starszych klasach szkoły podstawowej cieszę się, że mam możliwość krzewienia zainteresowań teatralnych. Ponadto, spotykając się przez trzy lata z miłośnikami aktorstwa właśnie na dodatkowych zajęciach teatralnych, wiem, że to, co zyskują dzięki wspólnej zabawie
oraz pracy zwyczajnie przydaje im się na co dzień, chociażby w kontaktach rówieśniczych
czy w otrzymywanych ocenach z recytacji, czytania itp.

W swojej pracy staram się zaprzyjaźnić uczniów z teatrem. Stąd też mam wielką nadzieję, że dzięki podejmowanym przeze mnie różnym inicjatywom, a zwłaszcza wprowadzeniu w życie szkoły Dni Teatru, staje się on nie tylko bliższy kolejnym pokoleniom uczniów Dwunastki, ale także ważny - nie obojętny,
co prędzej czy później sprawi, że w przyszłości będą chcieli chodzić do teatrów równie chętnie jak do kina, nie marudząc przy tym, że w teatrze nie można jeść…

Sztuka teatralna stanowi przecież prestiżowy kanon, niestety wciąż bagatelizowany przez młodych,  głównie  z dość prozaicznych powodów, które odnoszą się co najmniej do kilku kwestii: po pierwsze konieczności zaangażowania uwagi, by właściwie zrozumieć prezentowaną treść, po drugie - wymogu zachowania ciszy, a po trzecie, a może nawet przede wszystkim – z racji braku swobody spożywania
w trakcie widowiska tak zwanych przekąsek.

 Katarzyna Nejman (autorka publikacji "Kultura, sztuka i ...ja"